Γεννήθηκες μια Κυριακή ηλιόλουστη. Λες και ο Δεκέμβρης έφτιαξες μια μέρα ειδικά για σένα!
Ήρθες με έναν όσο πιο ήρεμο και φυσικό τρόπο γίνεται.
Θα ήθελα να γεννήσω στην ησυχία του σπιτιού μου, αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα του 2015 αυτό δεν είναι και τόσο απλό. Μέναμε Κομοτηνή και οι μαίες που αναλαμβάνουν γέννες στο σπίτι έρχονται από άλλη πόλη. Και το οικονομικό μας δεν μας επέτρεπε κάτι τέτοιο. Οπότε το νοσοκομείο είναι μονόδρομος.
Ήρθες στη ζωή με κάθε σεβασμό προς εκείνη την ιερή στιγμή, τη στιγμή μας!
Σε πήρα στην αγκαλιά μου ενώ ακόμη ήσουν δεμένη με το σώμα μου, θήλασες από τα πρώτα δευτερόλεπτα της ζωής σου!
Ήταν πραγματικά μια ηλιόλουστη μέρα, η πιο ηλιόλουστη μέρα του Δεκεμβρίου.
Θέλω να ξέρεις και να θυμάσαι πως δεν είχα τη δύναμη να μας προσφέρω έναν 100% φυσικό τοκετό,όμως θέλω να ξέρεις πως οτι ζήτησα δεν μου το αρνήθηκαν. Ένα προσωπικό που πρώτη φορά έβλεπα στη ζωή μου, με αγκάλιασε με σεβασμό. Και πίστεψέ με, τι στιγμή εκείνη που είχε ξεκινήσει ο τοκετός, το τελευταίο που είχα τη δύναμη να κάνω είναι να εξηγώ. Θέλω να θυμάσαι οτι προσπάθησα μέσα από ηρεμία και γαλήνη να γεννηθείς.
Δεν ήταν μόνο ηλιόλουστη εκείνη η Κυριακή ήταν και ήρεμη!
Θέλω να ξέρεις πως δεν είσαι μόνη. Είναι και άλλες γυναίκες στην ηλικία σου που οι μητέρες τους πάλεψαν για έναν φυσικό τοκετό, για να θηλάσουν, για να επαναθηλάσουν. Δεν έχει σημασία εαν το κατάφεραν ή όχι, σημασία έχει οτι δίδαξαν στις κόρες τους να παλεύουν για το δικαίωμα να γεννούν και να θηλάζουν όπως μας ορίζει η φύση.
Είσαι ο ήλιος στις "χειμωνίατικες" μέρες μας!
Αυτό το άρθρο το γράφω για να το διαβάσεις όταν μεγαλώσεις... για όταν έρθει η ώρα να γίνεις εσύ μανούλα! Να θυμάσαι πως αν θέλεις κάτι πολύ και το ζητήσεις θα το έχεις!
Εύχομαι ο Θεός να μας έχει γερούς και να ήμαστε εκεί κοντά σου!!!!
Κι αν τολμήσει κανείς να σου χαλάσει εκείνη την ημέρα, εγώ θα είμαι εκεί να παλέψω για σένα!
Θέλω να ξέρεις πως... δεν είσαι μόνη σου!!!!!
Ευχαριστώ ιδιαίτερα την μαία Ρωξάνη που με στήριξε στην εγκυμοσύνη μου, σαν άγγελος που μου έστειλε ο Θεός, όλο το team των Ποντίων που εφημέρευαν εκείνη την ημέρα στο νοσοκομείο ΚΟμοτηνής και συγκεκριμένα την μαία ΜΟΥ Μαριφίλη, που δεν μου άφησε το χέρι μέχρι να αγκαλιάσω την κόρη μου, τον γιατρό που έγινε ο γιατρός ΜΟΥ σε λίγες και για λίγες μόνο ώρες, Θεοδουλίδη Ιάκωβο, γιάτρε... κανε μου τη χάρη και μην αλλάξεις, μη σε χαλάσει το "σύστημα"... σε παρακαλώ.... σας ευχαριστώ για τον σεβασμό σε εμένα και στο παιδί μου!!!!
Βασιλισσα Πούπη
