Ο χρόνος περνάει δεν περιμένει... και στέκεσαι άτυχος μια, δυο, τρεις φορές...
Πόσες φορές έπεσες και είπες δεν θα ξανασηκωθώ; Πολλές φορές...
Αυτή τη φορά είσαι σχεδόν βέβαιη πως τελείωσε... Προσπάθησες, πάλεψες, αλλά δεν το έζησες...
"Οτι δεν ζήσαμε είναι οτι δεν ποθήσαμε αρκετά" λέει ο Καζαντζάκης...
Το πόθησες με όλη σου την καρδία και έκλεισες τα μάτια σου για να το δεις στα όνειρά σου... Και το είδες, το έζησες... όμως ήταν ένα όνειρο....
Που οσο περνάει ο καιρός ξεθωριάζει, γιατί έρχονται άλλα όνειρα πιο δυνατά και δεν χάνεις ευκαιρία να αφεθείς και να ξανανίωσεις το ίδιο πάθος...
Εγώ λέω, να το βάλεις στο συρτάρι... σε εκείνο το λαχανί συρτάρι που βάζουμε τα όνειρα που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν, αλλά ξεθώριασαν με τον χρόνο...
Το άνοιξα και δε χώραγε... μαζεύτηκαν πολλά και έπρεπε κάποιο απο αυτά να πετάξω για να κάνω μια θέση ακόμη... ή να το κρατήσω λίγο ακόμη έξω...
Μακάρι να ήξερα πως σβήνεις ένα όνειρο... θα ηταν λιγότερο επώδυνο ολο αυτό με μια αμνησία!!!
Να περνάτε καλά και να πραγματοποιείτε τα όνειρα σας πριν αυτά ξεθωριασουν...
Ποπη
