"Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια..."

Πέρασαν 2 χρόνια απο τότε που ο πορτοκαλί μου δράκος άνοιξε τα φτερά του και ξεκίνησε το ταξίδι του. Μέσα στα δυο αυτά χρόνια άλλαξε η ζωή μου ολόκληρη. Ενα καινούριο μωρό, μια καινούρια πόλη για να ζω, επιτέλους δουλειά και ένα καινούριο σπίτι.
Ναι δουλειά. Όπως έχω ξαναγράψει η συγγραφή δεν είναι το βιοποριστικό μου επαγγελμά. Η συγγραφή είναι... Εγώ!!!
Δύσκολος καιρός για πριγκίπησες...
Και να 'μαι εδώ, με ένα κινητό στο χέρι να σας γράφω. Μιας και το να ανοίξω υπολογιστή ( ο υπολογιστής μου έχει χαλάσει εδω και χρόνια έτσι κι αλλιως) μοιάζει αδύνατο.
Πριν 20 χρονια τέτοιες μέρες έδινα κι εγώ πανελλήνιες. Φυσικά και δεν μπήκα ποτέ σε καμία σχολή. Μεταξύ μας δεν με σαγίνεψε καμία σχολή, εκτός την καλών τεχνών. Την οποία δε δήλωσα ποτέ...
Εν κατακλείδι και για να μην μακρυγορώ αγαπημένε φίλε, συμμαθητή, υποψήφιε στις πανελληνιες εξετάσεις... Πρώτα ψάξε.μέσα σου για το τι αγαπάς να κάνεις, για τί είσαι διατεθημένος να να ξενυχτήσεις. Με τι είσαι ερωτευμένος!!! Γιατί και η "δουλειά" έρωτας είναι ή μάλλον έρωτας θα έπρεπε να είναι!!!
Καλέ μου συμμαθητή... καλά και επιθυμητά αποτελέσματα!
Πούπη Βασίλισσα